einddrive kofferbridge 2024 door Henk de Ruiter

KOFFERDRIVE FINALE 2023-2024

Het moet er dan toch nog een keertje van komen. Ik had me heilig voorgenomen om er niet meer over te schrijven. Ik heb meer dan eens een verhaaltje over de koffer geschreven en ik vond het nu tijd worden te stoppen en anderen een kans te geven. Maar je weet, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Een enkele gebeurtenis van gisteren, voor, tijdens en na de finale van de koffer drive ontkwam ik er niet meer aan.

Paulien had vrijdagmorgen iemand van de club aan de lijn voor iets wat de moeite van het vertellen niet waard is. Aan het eind van het gesprek vroeg ze of ze voor de avond nog wat gehaktballetjes moest maken. Nee, daar was al in voorzien. een bak met groen voer was welkom. Komt voor elkaar zei mijn wederhelft. Maar ja die had makkelijk praten. Zij ging die middag naar de bridgeclub, had geen tijd en zadelde mij op met die opdracht. Nou, klaar ben je.

Wij hebben het voorrecht boven de Hoogvliet te wonen. Maar als je kwalitatief goed groen voer wil hebben moet je wel even naar de groenteboer van klasse. Dus, de driewieler gepakt en even naar de groenteboer een eind(je) verderop. Op de heenweg scheen het april zonnetje dat heel veel moeite had om mij met  die koude wind te verwarmen. Dat neem je voor lief. Op de terugweg echter verdween de zon, de hemel vulde zich met wolken, soms heel donkere wolken. Een slechte voorbode en even later de eerste druppels. Die hadden er echt zin in en gingen hoe langer hoe meer hun best doen. Ze verzamelden zich en lieten toen de hele bak naar beneden vallen. Een voordeel was dat de groente goed gewassen in voldoende water in huis kwam en meteen gereed was om mee aan de slag te gaan. Ik liet het even betijen, want de kleding had ook heel veel opgevangen. Ik had het regenwater dat ik uit mijn kleren had gewrongen makkelijk kunnen gebruiken om de groente in te wassen, maar zoals ik al schreef had de regen dat zelf al gedaan.

Eenmaal droog achter het aanrecht aan de slag. Het groenvoer in zo veel mogelijk gelijke reepjes en stukjes gesneden. Ik zal u de verdere details besparen. Een grote schaal gepakt en daar alles keurig op geïnstalleerd. Afgedekt met plastic folie, klaar voor transport naar het clubgebeuren.

Daar aangekomen de schaal neergezet waar de andere deelnemers hun eetbare bijdrage hadden gezet. Wij, Paulien en ik, gingen er van uit dat die anderen ook onze schaal wel in de zaal op tafel zouden neer zetten. Achteraf natuurlijk een domme gedachte, maar zo zijn wij nu een keer. Niet voor de volle 100% meewerken.

Koffie stond klaar, kleine lekkernijen werden erbij gepresenteerd, aan tafels was sprake van een “close harmony”. Daar maakte Margreet Horinga een einde aan. Ze heette ons welkom en wees ons op de bijzondere eerste prijs die er te winnen was. De andere prijzen mochten er ook zijn.

We gingen van start. Eindelijk de kaarten in handen waar we de hele tijd op hadden gewacht. Onze biedafspraken en tegenspel techniek in de strijd geworpen om het hoogst denkbare resultaat op elk spel te behalen. Het uitgangspunt is goed, soms haperde de biedmachine of het afspelen. Maar ook de tegenstander gooide nogal eens roet in het eten. Dan was je blij als je toch de helft van de maximale score bij kon schrijven. Na de tweede ronde werd de tafel gevuld met allerhande lekkernijen. De hapjeskunst van een aantal leden werd gekeurd en meer dan goed gekeurd, voordat je er erg in had waren alle schalen leeg. Een goede aftrek, iedereen was voldaan.

Na de vijfde ronde vond Rina Blom, de mede organisatrice van de koffer drive, het wel goed. De tijd had een versnelling in gezet en daar is niets tegen te doen. een aantal deelnemers vond dat jammer, want die hadden zich 5 ronden lang geprepareerd op de zesde ronde om dan definitief toe te slaan. Dat vonden ze erg jammer, want nu bereikten ze niet die hoge eindscore die ze in gedachten hadden. Wel nu Rina maakte de uitslag van de vanavond gespeelde spellen bekend. Als eerste eindigden Erna Blom en Annelies de Ruiter met 65,17%  Vervolgens konden Tom Dueck en Michel Hendriksen als winnaars van het totaal klassement de door Margreet aangeprezen prijs in ontvangst nemen. (Voor alle uitslagen zie de website). Daarna werd de uitslag verder bekend gemaakt en mocht iedereen een prijs uitzoeken uit de goed gevulde prijzentafel. Daarbij werd niet de uitslag van eerste tot laatste gehanteerd, maar wisselende volgorde. Desondanks ontkom je er niet aan dat een paar de laatst overgebleven prijs van tafel mee mag nemen.

De beide dames Margreet en Rina werden door de voorzitter Robert van Hees bedankt, ondersteund  door applaus van alle aanwezigen en mochten een prachtig bouquet (dit is een veel mooiere dan een boeket) bloemen in ontvangst nemen. Niet alleen voor deze einddrive maar ook voor alle regelingen van de 4 voorronden. En volgens mij heeft geen van de aanwezige  een bezwaar als beide dames volgend jaar weer een kofferdrive organiseren

In het hok achter de bar bleef een schaal troosteloos staan. De schaal die ik die middag had vol gesneden was nog net zo vol als ik hem had neergezet. Dan maar mee naar huis nemen. Eigenlijk een dubbele teleurstelling. Niemand had een stuk gezondheid tot zich genomen en ik zat er mee omhoog, omdat ik eigenlijk helemaal niet zo’n liefhebber ben van groen voer. Ik eet veel liever vruchten en dan vele handjes vol.

Dan staat die bak weer op het aanrecht en wat doe je ermee. Wel, zaterdagmorgen een stuk vlees gehaald, dat in een pan met water gedaan en op het vuur gezet. En als het vlees straks gaar is doen we dat groen voer erbij en maken we een heerlijk groentesoep voor ons tweeën. Dat zal een feest worden. Op die manier kun je een enorme teleurstelling omzetten in een grote overwinning.

Henk de Ruiter

20-04-2024