Tour de Bridge 2024

TOUR DE BRIDGE 17 AUGUSTUS 2024, ENKELE MIJMERINGEN

Alter ego: ”Vertel me eens. Wat ga je nu doen?“

Henk: ”Waar heb je het over“

Alter ego: ”Dat weet je best, houd je niet van de domme“

Henk: ”Ik heb werkelijk geen idee. Geef een hint“

Alter ego: ”Fietsende bridgers, dat zegt je toch wel iets“

Henk: ”Ja zeker, je bedoelt Tour de bridge 2024.“

Alter ego: ”Inderdaad, daar denk ik aan.“

Henk: ”Wat wil je dan dat ik zou moeten doen.“

Alter ego: ”Maak niet zo’n domme opmerking, dat weet je best. Gewoon een verslag(je) schrijven.“

Henk: ”Ik heb er meer dan genoeg geschreven. Een nieuwe schrijver loopt vast wel rond op de club. Laat die het maar eens proberen.“

Alter ego: ”Dat geloof ik ook wel, maar omdat jij erbij was willen ze jou niet in de wielen rijden (hahaha).“

Henk: ”Ik kan toch niet eeuwig doorgaan. Zoveel tijd krijg ik niet meer“

Alter ego: ”Dat is waar, dus als je het nu nog één keer doet dan ben je er in het vervolg van af.“

Henk: ”O.K. dan is dit dus ook de allerlaatste schriftelijke bijdrage van mij aan de website.“

Alter ego: ”Ik ben blij dat ik je heb kunnen ompraten. Ga nu maar gauw aan de slag en schrijf gewoon wat in je op komt, als het maar een ietsje te maken heeft met die fietsdrive“

Henk: ”Dat beloof ik. Je hebt me geholpen een beslissing te nemen. Ik verkeerde in tweestrijd, zal ik wel, zal ik niet? Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dit wordt dan echt mijn laatste schriftelijke bijdrage met hier en daar een persoonlijk tintje aan de website van BRIDGE 4 EVER.”

 

Dat bridgen een topsport is, daar zijn wij allen van overtuigd. Dat het ook een middel kan zijn om eens een andere sport te beoefenen hebben we afgelopen zaterdag kunnen vaststellen. Ik durf er alles om te verwedden dat de groep die zaterdag heeft meegefietst beslist niet had meegedaan als we tijdens de rust pauzes niet hadden kunnen bridgen. Voor de niet zo lichamelijke sportbeoefenaars van onze club zouden we dus veel vaker een fietsdrive moeten organiseren. Goed voor lichaam en geest.

De meeste deelnemers warenkeurig op tijd. Maar als je helemaal uit de buurt van Enschede moet komen, kun je wel eens verlaat zijn door drukte op de weg, ook al ben je om die reden nog vroeger van huis gegaan dan strikt nodig is.

We stonden startklaar opgesteld bij ons clubgebouw De Commanderij. Een groep van ca. 20 leden onder leiding van Robert van Hees wordt even later gevolgd door een vrijwel even grote groep onder leiding van Bart Zeggelaar.

Door Bennekoms dreven fietsen we naar de Edese weg waar een prachtig mooi fietspad is verschenen. In Ede nemen we een splinternieuw fiets-voet-pad dat boven over de treinrails is aangelegd en rijden de nieuwe wijk kazerneterrein door naar de speel locatie Hotel de Bosrand.

Rina Blom, de dienstdoende wedstrijdleider van deze dag had de tafels keurig voorzien van al het benodigde materiaal, geholpen door een viertal dames die om hen moverende redenen er van hadden afgezien mee te fietsen.

Na de appeltaart al dan niet met slagroom en de koffie of thee op het terras in het zonnetje die zich later op de dag als zon zou manifesteren, kwamen we eindelijk aan het bridgen toe. 3 rondjes van 3 spellen en ieder was weer tevreden, ongeacht het resultaat, je had de kaarten weer in je hand en dat was toch het allerbelangrijkste van deze dag.

De fietsers gingen nog even in de buurt een kleine 10 kilometer fietsen door de natuur. Op de heenweg hadden we eigenlijk alleen de bebouwing aan weerszijden en op de terugweg naar de Commanderij zou dat vrijwel niet anders zijn.

Ik had me in een prima lichaamsgevormde stoel genesteld, de ogen dicht en onderzoeken of ik een uiltje kon knappen. Achter mij, op ca. 3 meter afstand zitten de autodames genoeglijk te kletsen. Omdat het dutje niet lukte probeerde ik ze af te luisteren. Dat lukte echter voor geen meter. Hoe komt dat? Ik vertel u beslist geen nieuws als ik zeg dat mijn gehoor veel te wensen overlaat. Op Allerheiligen 1955 moest ik als dienstplichtig soldaat in tijgersluipgang een zogenaamd oorlogsveld over steken. Om het allemaal echt te laten lijken, werd met losse flodders geschoten en op sommige plekken werd een stuk trotyl tot ontploffing gebracht. Een zo’n plek bevond zich vlak naast de rechterkant van mijn gezicht, het geluid van de knal sloeg rechts onder de helm en ging er links uit. Rechts 30% doof en links 20%. Door de jaren heen werd het vanwege toenemende ouderdom steeds slechter. Uit een onlangs gehouden test bleek dat ik van de 100 woorden, ik er maar 20 min of meer goed kan reproduceren. Aan de bridgetafel zult u wel gemerkt hebben dat mijn bijdrage aan de discussie tot een minimum beperkt blijft. Op de dag dat ons bridge seizoen weer begint heb ik een afspraak met de audicien en gaan we via een proefperiode van enkele maanden kijken of er nog verbetering in kan zitten. En zo ja, dan kan ik volgend jaar bij weer een fietsbridgetocht onder dezelfde omstandigheden de dames wel afluisteren en kan ik daarvan verslag doen. Hè hè, dat is eruit. Hopelijk heb ik u hiermee niet verveeld.

Even later kwamen de fietsers terug en konden we langs de tafels waarop zoals aangekondigd een eenvoudige broodmaaltijd was uitgestald. Dan zit je bij elkaar aan tafel en gaan de gesprekken over en weer. Ongetwijfeld is een van de gesprekken geweest over het heerlijke zonnige weer. We wezen dan allemaal op de dag ervoor toen het ’s middags had gegoten van de regen.

Intermezzo. Als mijn desktop aanstaat en ik gebruik hem niet dan gaat hij na 5 minuten uren lang door mijn foto boeken heen. Zo zag ik gisteren bij een rustpauze van de bridgefietstocht een zeer verregende Bart Zeggelaar in de uitspanning waar we toen aankwamen. Hij stond daar echter niet alleen, de anderen stonden met de rug naar de camera en ik kon niet uitvinden wie dat waren en nadat een ieder zich van de regenkleding had ontdaan kon de uitbater met dweilen aan de gang om de boel weer een beetje droog te krijgen. Aan de bridgetafel zag je de drijfnatte haren van de mensen die geen beschermende hoofdkapjes hadden. Dit was in 2010. Ook Bart en Loes herinnerden zich dit voorval als de dag van gister. Zoiets blijft dus erg lang hangen.

Na de lunch speelden we nog 2 ronden. We braken op en in minder dan drie kwartier bereikten we de commanderij. Daar werd door de evenementen-commissie met Joyce Sauter drankjes verstrekt en schaaltjes met hartige hapjes op tafel gezet. Zag er goed uit en smaakte prima. Nog even de hersens het denkwerk laten doen en dan met de handen de 4 keer dertien kaarten per spel afspelen. De een was door de fietstocht wat vermoeid geworden, de ander had er juist extra kracht door gekregen. Kijk maar naar de scorestaten en zie de soms grote verschillen.

Ja, en dan de grote finale, de uitslag. Eerst wil ik echter een groot compliment maken aan de deelnemers die afgelopen jaar de bridgecursus hebben gevolg. Niet alleen dat je ze ziet op de inloopavonden van verschillende bridgeclubs maar ook dat ze deelnamen aan deze fietsdrive. Deze bridgers zorgen voor bestendiging van de club en zijn misschien wel de bestuurders van de toekomst. In ieder geval zijn ze razend enthousiast over het spel dat ze hebben leren spelen. Dat ze een plaats hebben verworven in de onderste regionen van de ranglijst is min of meer de schuld van de winnaars van de fietsdrive Erna Blom en Steven Martis. Die twee hebben de kneepjes waarmee je hoog kunt scoren voor zichzelf gehouden en bij de lessen niet doorgegeven aan hun leerlingen. Dat is hun goed recht. Desondanks hartelijk gefeliciteerd met jullie overwinning met bijna 75%, ja u leest het goed vijfenzeventig.

De voorzitter Robert van Hees bedankt ons allemaal voor onze deelname en de organisatoren in het bijzonder.

Ede 21 augustus 2024

Henk de Ruiter