‘Annelies en de Kei’, Henk de Ruiter

ANNELIES EN DE KEI
Het is maandagavond 17 februari 2025. Paulien en ik bezoeken niet de clubavond. Griep is de boosdoener. Zo rond negen uur gaat de telefoon. Annelies belt en vertelt in het kort, maar in geuren en kleuren dat ze even
daarvoor de KEI heeft uitgereikt gekregen.

De voorzitter van het district M&O Gelderland, de heer Teun de Jong verrichtte de plechtigheid. Ze was overrompeld en heel blij en heel trots dat ze bij de club en de NBB zo werd gewaardeerd voor alle werkzaamheden die ze de afgelopen jaren belangeloos voor bridge in het algemeen en voor Bridgeclub Bridge 4 Ever in het bijzonder heeft gedaan. Je begrijpt dat wij niet minder trots zijn en zeker weten dat ze hem dubbel en dwars verdiend heeft. Jammer, heel jammer dat wij als ouders dit feestelijk gebeuren niet hebben kunnen meemaken. Een dankbaar applaus en felicitaties van alle aanwezigen vielen haar ten deel.

Vrijwel altijd heb ik me geroepen gevoeld om van bijzondere gebeurtenissen binnen de club een verslag(je) te schrijven. Zodat in later jaren de leden nog op de hoogte worden gehouden van wat er in het verleden heeft plaats gevonden. Intussen heb ik gezien dat Annelies ook een duidelijke boodschap heeft afgeven.

Ik wil dit verhaaltje niet beëindigen zonder u te vertellen hoe het komt dat de familie de Ruiter zo’n belangrijke rol heeft gespeeld bij de Stichting Edese Bridge School en de daaruit voortgevloeide Bridgeclub Bridge 4 Ever. Ik heb daar al eens eerder melding van gemaakt, maar dan moet je meer tussen de regels van enkele verhalen doorlezen.
In het jaar 1979 werd Henk ziek. Toen heette dat managers ziekte, tegenwoordig burn out. Buitenshuis was alles boosaardig, iedereen wilde Henk kwaad doen. Drie maanden lang kwam hij de deur niet uit. Maar hij moest wel beter worden. Arts en psychiater werden ingeschakeld. Paulien, met wie Henk dan al ruim 20 jaar getrouwd is, is nu meer aan huis gebonden. Ze begint 8 buurtjes bridgeles te geven. Daar moeten sheets voor worden geschreven en ze dacht dat Henk dat mooi kon doen. Dan wordt hij ook weer een beetje tot activiteit aan gezet. Dat heeft geweldig uitgepakt, want een paar jaar later deed hij zo ongeveer helemaal mee en keerde langzaam in de maatschappij terug. Hier zie je maar weer eens bewezen, achter elke man staat een sterke vrouw. Uiteindelijk resulteerde dit erin dat Henk meerdere lessen ging geven later samen met Annelies, Paulien deed de sociale contacten en verzorgde de prijzentafel. Weet u dat ze in één jaar meer dan 100 bouwemmers heeft beschilderd met bloemfiguren, katten en non figuratief. Weer later stond Paulien steeds stand-by. Zo hebben wij drieën gedurende een periode van circa 40 jaar Ede aan het bridgen gekregen.

Ede, 22 februari 2025
Henk de Ruiter